seni seviyorumlardayim

Seni seviyorum..
kaç sevgilinin dilinde dolandı bu iki sözcük..
kaç ruhsuz sevişmenin başlangıcı oldu...
kaçının yalanlarını arkasına gizledi..
kaçının günahını yüklendi..

Seni seviyorum..
ne kolaydı halbuki yazabilmek ya da agzından fırlatıvermek..
oysa bir okadar da agırdı yükü..

İçimden söyleyemediğim bir sır gibiydi dudaklarımda önceleri..
sana haykırılmaması gereken gizli bir sır gibi yüreğimdeki hazine sandıgına kilitlenmişti..
ta ki elimden uçtugunu hissettiğim ana dek..ve dilimden dökülüverdi sana dair her şey..
aslında sadece iki sözcük..seni seviyorum..

Utanmadım söylemekten utanmadım haykırmaktan..
utanmalı mıydım hiç düşünmedim aslında..
masumca saklanmış bir sevginin dillenmesi olmuştu seni seviyorum..
oysa konuşmadan da defalarca gözlerimde bunu söleyebilmenin provasını yapmıştım..

düşlerimde gözlerimi hiç kaçırmadan sana seviyorumlarımı sıralamış
kagıttan düşlerimi, dogmamış çocuklarımıza benzer bez bebeklerimi
ellerine verip sana sarılıp saatlerce aglamıştım..

Defalarca söylemeye hazırlanmış öyle gelmiştim yanıbaşına..
ve her seferinde pişman olmaya dair bi korku belirdi içimde..
ince bir çizgide yürüyen bir ip cambazı gibi dengemi kaybedip düşme korkusu bürümüştü gözlerimi..
ve susmuştu seni seviyorum..

Şimdi haykırışlarla seni seviyorumları sıralamanın çoşkusundayım..
yüzü kızarması gereken belki de seni seviyorumlar şimdi..
benim dudaklarımdan dökülenler masum bir sevginin yürekte yeşertilmiş hali…
Oysa şu anlarda bir yerlerde birileri seni seviyorum diyor
inanmadan sevmeden yalan dünyaları ugruna..
küçülüyor sevgi sözcükleri arzuların boyundurugu altında..

Bense seni seviyorum diyorum..
hissederek....yüreğimdeki her haykırışla…seni seviyorum…

Ve seni seviyorumlardayım…