bekleme artik donmem

Son sesiydi bu duyduğun,son trenin
Tek ayağım kapıda...
Diğerini yanına getirdiğim an,artık ben olmayacağım
Bakarsam eğer...
Gözlerinin karasını görürsem eğer...
Damlalarca içimde çoğalırsan eğer...
Gidemem!!!

Vagonlar boyu uzaklığa düştüğümde senden
Aklımda hâlâ senin sesin mi olur,
Yoksa rayların gıcırtısına takılırda kalbim
Öyle mi atar o an'dan sonra...bilemem

Buğusu geçince(kimbilir kaç saatlik yolların ötesinde)
Hâlâ seni mi arar,seni mi sorar gözlerim,
Yoksa bilet kontrolüne takılıkalır da,
Tüm heyecanları yitermi kalbimin...bilemem

Ve inerken trenden...
Sana doğru döner de,yönünü mü şaşırır
Yoksa birbirine dolanıp yuvarlanır da
Kalbimi bırakıp yol ortasında,
Gider mi ayaklarım...bilemem

Tekerin her dönüşü,geri dönülmez yollar açarken aramızda ve döktüğüm her yaş yaşadığımız her an'a bedelken hâlâ...
Bekleme artık
Dönmeyeceğim!!!

İnsanların garip bakışları umurumda bile değil...Dayadım ellerimi cama,gecenin ayazına aldırmadan burnumun ucunu çıkardım dışarı.
Geriye_geride bıraktığım adama_geride bıraktığım onca zamana baktım da...

Kış mı bu kadar üşüten;
Yoksa içimin rüzgârı mı beni böyle tir tir titreten...
Farkına varamadım!!!

Bu bir kış gecesi...
Bu hazin bir veda sahnesi...
Bu bi yol hikayesi...

Ne yollar boyu,
Ne de vagonlar boyudur uzaklığım
Yüreğinin düğümüne takıldım,
Aslı budur yalnızlığımın...
Ki ben;yorulmam dedim
Ki ben;usanmam...dedim
Dinlemedin!!!
Şimdi bakma öyle,
Şimdi "gel" deme...
Vagonlarca yol geldim
Her şeyi,her izi sildim
Bunca gece,bunca yara-bere üstüne
Basa basa,çiğneye çiğneye benliğimi
Gelemem...

Bekleme artık
Dönemem.....