sabrin imtihanı

Yapraklar kimildiyor.
Cok kimildayanlar dusuyor.
Sonbahar...
Serin.
Insan kar yaginca degil, boyle capkin, birden geliveren sonbahar
serinliklerinde yasiyor sogugu...usumeyi...
Sonra hafif ates yanaklarda...
O atesin oyle bir hâli var ki; insani icine donduruyor.
hayat sararirken, insan icindeki sominenin basina cokuyor duygulariyla...
Orada nostalji var.
Sevgi var.
Sevgi niye var ?
Niye hep hazir orda ?
Isitmak icin.
Vefakâr sevgi...
Sevgiyi dost edinmek, Sevgiyi cogaltmak.
Arkadaslari cogaltir gibi.
Raflardan eski, sicak bir kitabi, tozlu ama sicak bir kitabi cekip alir
gibi...
Ozlenen dosta kavusur gibi...
Sevgi vefakâr...

***

Simdi buralarda icime donuk, onca sevgiye ragmen yapayalniz...
huzunlere bogulmus...
Hem de sonbahar...
Hem de yanaklarim usurken...
Gonlumun bir kosesinde sicacik bir somine...bir kosesinde
Yorgunum...
Bu ayriliktan cok beklemenin,sabrin imtihani...